Vanochtend hadden we bezoek van een echtpaar dat ons leegstaande riante broednest op het zuiden kwam bestuderen. Daar had ik natuurlijk een foto van willen uploaden, maar ik schaam me iets te veel voor onze vieze ramen.
Wat is het toch fijn om offline te zijn. Even geen nieuwe informatie die binnenkomt en geen angst dat je iets mist of dat er iemand op je wacht. Je zou toch denken dat ik als millennial bij gebrek aan internet nagelbijtend in een hoekje zou zitten.
Zaterdag was ik al vroeg uit de veren. Ik was namelijk te gast in de Goed met Geld Podcast. Ruim drie kwartier spraken we over geldzaken en mijn financiële keuzes.
Jaja, het is weer zover. De dagen worden donker, nat en koud. Hallo herfst! Dat is vooral vandaag erg merkbaar… En daardoor daalt ook de temperatuur in ons appartement. Vanochtend was het 17,5 graden en dat is toch wel fris. Daarom heb ik vanochtend het stookseizoen maar geopend.
Je zit in mijn tas,
tussen de schone was en zelfs de vuile.Je zit in de afwas,
de kralen van mijn ketting
en achterop mijn fiets.Je sluipt tussen de bladzijden van mijn boek,
achter de gordijnen.Je bent er als het regent
of als de druppels weer verdwijnen.Je ligt op de loer
bij de koffie of de thee
en als ik weer aan het werk ga,
ga jij gewoon weer mee.Ik mis je,
in ieder uur van iedere dag,
op ieder moment
dat ik door het missen heen
van je houden mag.
Dit was het gedicht dat ik een klein jaar geleden voor mocht lezen bij de begrafenis van mijn tante. Ze had het zelf uitgekozen. Ik moest het alleen wat eerder voorlezen dan gedacht. Al een half jaar nadat ze de diagnose had gekregen.
Al jaren droomde ik van een vaatwasser. Vorig weekend was het zover en kwam mijn zwager – de held- een afvoer en kraan aanleggen. Onze vaatwasser staat nu tegen de keukenmuur, met de badkamer aan de andere kant. Hop, daar ging een boor de muur in en kwam er door het gat van een aantal cm doorsnee een afvoerbuis tevoorschijn. Kraan aansluiten, vaatwasser plaatsen en gaan. Zo klinkt het wel heel makkelijk, maar het was toch een klus die ik niet zelf zo snel en goed had kunnen uitvoeren.
Toen ik een aantal jaar geleden begon met het scheiden van afval, schrok ik. De zak met plastic verpakkingen groeide veel sneller dan het andere afval. In onze keuken staan nu dan ook twee vuilnisbakken: één grote bak voor het plastic en één pedaalemmer voor restafval. Als we geluk hebben, kunnen we één pedaalemmerzakje afval per week vullen.
© 2019 Tips van Tom
Thema door Anders Norén — Omhoog ↑
Recente reacties