Ken je dat? Je opent Instagram en voordat je het weet ben je een half uur verder. Scrollend langs foto’s, meningen en reels waarvan je niet eens weet waarom je ze ziet. En dan denk je ineens: wat doe ik hier eigenlijk?
Ja, social media heeft voordelen. Je houdt contact met mensen die je anders uit het oog verliest. Maar het voelt steeds vaker als een druk kruispunt: je staat er maar een beetje, wachtend tot er iemand langskomt die vluchtig vertelt wat hij vandaag gedaan heeft.
TikTok, BlueSky, X (voormalige Twitter) en Facebook had ik al verwijderd. Instagram hield ik nog even aan, omdat daar toch wat mensen zaten die ik wilde volgen. Deze week heb ik ook dat account verwijderd. Natuurlijk niet zonder eerst mijn berichten en stories te downloaden. Herinneringen wil je bewaren. Dat heeft Meta trouwens goed geregeld.
Opa vertelt… Vroeger kon ik echt geïnspireerd raken op social media. Een goed gesprek, een verrassend idee, een tip waar je iets aan had. Veel mensen die ik online ontmoet heb, zijn nu vrienden geworden.
Maar er is iets veranderd. De toon is verhard. Vroeger deelde ik gewoon wat ik wilde. Nu denk ik wel twee keer na, omdat er altijd wel iemand klaarstaat met het vingertje. Om te vertellen wat je verkeerd doet of hoe je het anders zou moeten doen.
Ik vind het prettig om daar niet meer tussen te zitten. Natuurlijk mis ik hiermee wel een aantal fijne mensen. Maar dat hoort bij de keuze.
De vraag is: wat levert het je op? Al die prikkels, meningen en vergelijkingen? Of de rust die ontstaat als je ze niet meer elke dag over je heen krijgt?
Oké, ik heb nog wat afkickverschijnselen. Maar mij geeft het rust en meer controle. En dat is genoeg.
Geef een reactie