Dat ik fan ben van Apple is natuurlijk duidelijk. Meestal dus. Want er is met ‘appeltjes’ bijna nooit iets aan de hand, maar áls er dan dus wel iets niet werkt, dan is het ook goed mis.

Ik had afgesproken met twee blogcollega’s. De koffie stond op tafel. En terwijl we nog gezellig aan het kletsen waren, klapte ik mijn laptop open.

Strepen in beeld. Shit. Herstarten, nog steeds dezelfde fout. Kort daarvoor was er een update uitgevoerd, dus misschien was daar iets mis gegaan? Dus besloot ik het hele besturingssysteem opnieuw te installeren. Opnieuw kwam er een streperig en kleurrijk kunstwerk in beeld. Mijn MacBook was niet vooruit te branden. Het leek iets met de grafische kaart.

Uiteindelijk liep ik een week later de Apple Store op het Leidseplein binnen. Met zweet in mijn handen. Want zou het nog wel onder de garantie vallen? Eerdere ervaringen waren niet positief. En jawel, het werd nog onder het mom van consumentenrecht gerepareerd.

Weer een week later haalde ik mijn MacBook op, met een gloednieuw moederbord. Eenmaal thuis bleek het toch nog niet goed te werken…

Eerst zelf nog eens proberen te fixen. Weer helemaal opnieuw geïnstalleerd. Het werkte even, maar de computer viel nog vaak uit en had zogenoemde Kernel Panics. En dat leidde weer tot Tom Panics ;-).

Het hele feest herhaalde zich. Wachten, Apple Store, reparatie, wachten. Twee nieuwe moederborden verder heb ik mijn MacBook terug. Hij werkt weer als een zonnetje. De betrouwbaarheid is er weer! Applaus voor de goede service van Apple. En natuurlijk voor het consumentenrecht van de EU :-).

Er komt een SOS-sms binnen van mijn buurvrouw Ellen. De computer deed niks meer na een update. Dus installeerde ik Windows opnieuw, gelukkig werkte het toen weer.

Een paar maanden geleden hadden we de belangrijkste documenten en foto’s van de buuf al op een USB-stick gezet. Dat is dan weer een geluk bij een ongeluk.