Je zou het misschien niet zeggen, maar de afgelopen jaren ben ik steeds wat zwaarder geworden. Zo bereikte ik uiteindelijk een gewicht van 91,7 kilo. Nu ben ik aardig lang, dus er zijn voldoende centimeters om de kilo’s over te verdelen. Maar ik vond het toch wel tijd om mijn welvaartsbuikje een halt toe te roepen.
Komende vrijdag is het weer zover. Dan is het Black Friday. De dag dat veel bedrijven je verleiden om te kopen, kopen, kopen!
“Iedere keer dat je geld uitgeeft, breng je een stem uit op de wereld die je wilt.” – Anna Lappé
Onlangs werd ik gevraagd voor een samenwerking met een groene energieleverancier. Aan het promoten van zaken die goed zijn voor de wereld draag ik graag mijn steentje bij. Maar was deze leverancier wel zo groen?
Zuinigheid kent geen tijd. Maar niet alle zuinigerds zijn natuurlijk hetzelfde. Ik geef niet veel uit aan terrasjes, uit eten gaan, verre reizen of goedkope spullen die ik niet nodig heb. Het leek me na berichten over de groei van de economie interessant om mijn grotere aankopen van 2019 op een rij te zetten. En daar schrik ik toch even van… Kijkt en huivert!
Vanochtend hadden we bezoek van een echtpaar dat ons leegstaande riante broednest op het zuiden kwam bestuderen. Daar had ik natuurlijk een foto van willen uploaden, maar ik schaam me iets te veel voor onze vieze ramen.
Wat is het toch fijn om offline te zijn. Even geen nieuwe informatie die binnenkomt en geen angst dat je iets mist of dat er iemand op je wacht. Je zou toch denken dat ik als millennial bij gebrek aan internet nagelbijtend in een hoekje zou zitten.
Zaterdag was ik al vroeg uit de veren. Ik was namelijk te gast in de Goed met Geld Podcast. Ruim drie kwartier spraken we over geldzaken en mijn financiële keuzes.
Jaja, het is weer zover. De dagen worden donker, nat en koud. Hallo herfst! Dat is vooral vandaag erg merkbaar… En daardoor daalt ook de temperatuur in ons appartement. Vanochtend was het 17,5 graden en dat is toch wel fris. Daarom heb ik vanochtend het stookseizoen maar geopend.
Je zit in mijn tas,
tussen de schone was en zelfs de vuile.Je zit in de afwas,
de kralen van mijn ketting
en achterop mijn fiets.Je sluipt tussen de bladzijden van mijn boek,
achter de gordijnen.Je bent er als het regent
of als de druppels weer verdwijnen.Je ligt op de loer
bij de koffie of de thee
en als ik weer aan het werk ga,
ga jij gewoon weer mee.Ik mis je,
in ieder uur van iedere dag,
op ieder moment
dat ik door het missen heen
van je houden mag.
Dit was het gedicht dat ik een klein jaar geleden voor mocht lezen bij de begrafenis van mijn tante. Ze had het zelf uitgekozen. Ik moest het alleen wat eerder voorlezen dan gedacht. Al een half jaar nadat ze de diagnose had gekregen.
© 2019 Tips van Tom
Thema door Anders Norén — Omhoog ↑
Recente reacties