Op mijn spullen ben ik zuinig. Niet op een obsessieve manier, maar ik wil wel dat aankopen zo lang mogelijk mooi blijven. En bij een nieuw huis helemaal. Als je voor de afwerking van vloeren, muren, keuken en badkamer bijna een halve ton neertelt, wil je er extra van genieten 😱.
Maar dan komt dat onvermijdelijke moment: de eerste kras. Je weet dat het gaat gebeuren, maar het liefst stel je het zo lang mogelijk uit.
Het begon al op de verhuisdag. Met een hoofd vol verhuisstress besloot ik na de verhuizing het bureau op zijn plek te zetten. Makkie, het hoefde alleen nog een kwartslag gedraaid worden. Tot ik een schrapend geluid in het stucwerk hoorde 🙈.
Daar bleef het niet bij. Een paar dagen later ontdekten we dat er al krassen in de spoelbak van de gloednieuwe keuken zaten. Hoe dan? We zijn nog wel zo voorzichtig geweest…
De volgende deuk liet niet lang op zich wachten. Tijdens het indelen van de berging viel er een fiets tegen de binnendeur. Een lelijk hapje in de zijkant van de deur was het resultaat. Gelukkig hebben we het met een wit lakstiftje kunnen wegwerken. Dat noem ik nog eens geluk bij een ongeluk!
Maar het ergste moest nog komen. Waar ik eigenlijk minder goed tegen kan is dat we tijdens de grote schoonmaak een grote kras in de glazen douchedeur ontdekten. De reactie van de bouwer was kort, kil en zakelijk: “dit hebben jullie niet gemeld bij de oplevering of de 48 uur erna, dus we sluiten dit dossier.” En daar betaal je dan de hoofdprijs voor…
Er zullen genoeg mensen zijn die misbruik van dit soort situaties maken. Maar ik zou de kras echt niet melden als ik het zelf veroorzaakt zou hebben. Bovendien zit het helemaal in de hoek bovenin en ik douche niet met een schroevendraaier in mijn hand. Tijdens een oplevering moet je in twee uur tijd zó ontzettend veel controleren. Het is eigenlijk niet te doen. Er zat ook overal kit en er was minimaal licht. Krassen zijn dan in combinatie met tijdsdruk lastiger te ontdekken. De afwijzende reactie van de bouwer maakte me niet alleen boos, maar vooral teleurgesteld in de wereld.
Maar uiteindelijk is het wat het is. Er zullen ongetwijfeld nog meer krassen of deuken volgen. Maar die veroorzaak ik wel het liefste zelf… Positief gezien: achter alle krassen en deukjes zit een verhaal en dat maakt het huis echt van ons. Een huis, waar we de komende jaren van genieten.
Hoe kijk jij terug op de eerste keer deuken en krassen van iets nieuws?
Beeld: Unsplash. Gedramatiseerde weergave van de werkelijkheid.
Ontdek meer van Tips van Tom
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Oh zo herkenbaar dit. Ik weet nog dat we ons hele huis hadden laten stuken, de eerste kras is dan verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik dacht, beter oude muren, dan vallen die krassen niet zo op. Maar goed dit blijft en ik ben blij dat je dit beschreven hebt, ik hoor hier nooit iemand over, maar het kan echt ‘pijn’ doen.
Haha, ja hè. Gelukkig heb ik het nu inmiddels wel los kunnen laten :-)
Mijn eerste huis, ik had niet genoeg geld om overal gordijnen én vloeren te leggen dus alleen beneden zou er een vloer komen, witte plavuizen. Gelukkig hadden we wel gordijnen boven in de slaapkamers. Boven is na zeven jaar eindelijk vloerbedekking gelegd.
Die mooie witte plavuizen vloer raakte op de eerste dag nadat die gelegd was beschadigd, we woonden er nog niet eens, al beschadigd. Iemand pakte een asbak op (van de klussers?) en liet die vallen, een stukje van de witte plavuizen vloer beschadigde. Precies midden in het zitgedeelte. En wat vond ik dat erg! Ik heb uiteindelijk een kleed gekocht om de beschadiging te verbergen.
Ohhhh, wat erg Greet. Ik voel helemaal met je mee!
Ken je de Japanse manier hoe ze hiermee omgaan? Het heet Kintsugi, de kunst van het repareren. Ik heb al heel veel spullen zo gerepareerd, zelfs de tegels in mijn badkamer en ik moet elke keer glimlachen als ik het zie.
Daar heb ik tot nu toe nog niet van gehoord, Karin. Dank voor de tip, ik ga er naar kijken! :-)