Een tijdje geleden reageerde ik onder een LinkedIn-post van Tom over minimaliseren dat mijn spullen in 10 dozen pasten. Tom was geïntrigeerd en vroeg mij of ik hier een gastblog over wilde schrijven. Want was ik altijd al een minimalist geweest? Zat er een bepaalde filosofie achter? En wat vond mijn omgeving er eigenlijk van?
Om maar met die eerste vraag te beginnen: nee, ik ben niet altijd een minimalist geweest. Ik groeide op met ouders die in de Tweede Wereldoorlog zijn geboren, met de bijbehorende zuinige mentaliteit. Alles werd dus bewaard, want je wist maar nooit waar je het nog voor nodig kon hebben.
Toen ik ging studeren, genoot ik van het kopen van spullen en als ik iets wilde hebben, wilde ik het het liefst ook direct hebben. Dat “bezit van de zaak het einde is van het vermaak”, daar was ik me toen nog niet van bewust.
“Ik zag mijn spullen als een verlengstuk van mezelf.”
Ik zag met name mijn boeken, cd’s en dvd’s als een verlengstuk van mezelf. Ik stelde me voor dat mensen die mij nog niet kenden langs mijn kast zouden lopen en zich een beeld van mij zouden vormen op basis van wat in die kast stond. Maar een groot deel van de boeken had ik nog nooit gelezen en zou ik ook nooit meer gaan lezen. Wie hield ik nu eigenlijk voor de gek?
Gaandeweg ging ik het steeds minder belangrijk vinden om spullen fysiek te hebben. Ik kocht een e-reader voor woon-werkverkeer, omdat dat praktischer was dan boeken meeslepen. Toen mijn laptop aan vervanging toe was, kocht ik er eentje zonder dvd-speler, zodat ik weinig meer had aan mijn verzameling dvd’s. En mijn cd’s stonden stof te happen, omdat ik al mijn muziek op mijn iPod en later in de cloud had staan.
Mijn eerste poging tot ontspullen
In het voorjaar van 2017 deed ik mijn eerste bewuste poging tot ontspullen. Ik werd op een zaterdagochtend wakker en ik was het ineens zat dat ik niet meer wist welke kleren ik eigenlijk had en dat ik mijn keukenkastjes snel weer dicht moest doen, omdat de inhoud anders naar buiten zou tuimelen. In de loop der jaren volgden nog meer minimaliseringsrondes, totdat ik vrijwel niks meer had wat ik niet écht nodig had en ik precies wist wat ik bezat.
Ook mijn trip van 3 maanden naar Valencia, Spanje in 2018 droeg hieraan bij. Het leek me een mooie uitdaging om alleen handbagage mee te nemen en toen ik weer thuiskwam, had ik niet eens alles gedragen. Dat gaf me een enorm gevoel van vrijheid. Zo wilde ik thuis ook leven.
Wat het minimaliseren me heeft gebracht
Inmiddels is minimalisme een way of life geworden en heeft het me veel meer gebracht dan ik had durven dromen.
Ik heb meer rust en overzicht gekregen doordat ik precies weet wat ik heb en waar ik het kan vinden. Wat ik vroeger niet wist, maar nu wel: ook spullen die je niet ziet, veroorzaken onrust in je hoofd. Achter je kastdeurtjes en op je computer wil je de boel dus net zo goed geordend houden (mijn laptop is nog een aandachtspuntje voor mij ?).
Ik houd meer geld over, omdat ik bij elke aankoop nadenk of ik het echt nodig heb en of ik het nú nodig heb. Ik ben me er namelijk sterk van bewust dat geld uitgeven aan spullen slechts een korte tijd een kick geeft. Ik heb dus ook bijna nooit spijt van een aankoop.
Ik ben meer gefocust op ervaringen in plaats van spullen. Ik ga liever lekker uit eten met een vriendin en ik vind het leuker om dingen (waar mogelijk) zelf te maken dan ze te kopen. Daarbij ga ik zoveel mogelijk back to basics. Ik ben me ervan bewust dat een hoop van wat we kopen pure marketing is en dat oplossingen uit grootmoeders tijd vaak net zo goed werken.
“Mijn vrienden vonden het wel raar dat ze hun eigen eten mee moesten nemen voor mijn verjaardag.”
Mijn omgeving is er inmiddels aan gewend dat ik een minimalist ben. Ik praat al jaren over tiny houses en minimaliseren hoort erbij als je in een tiny house gaat wonen. Toch vonden sommige vrienden het wel raar dat ik ze vroeg om in plaats van een cadeautje iets te eten mee te nemen voor mijn verjaardag. Dit heeft ook weer te maken met mijn focus op ervaringen, in plaats van spullen. Ik weet precies wat ik wel en niet wil hebben, dus koop ik het liever zelf in plaats van dat ik weer opgescheept zit met iets waar ik niks aan heb. En samen eten is leuk, vooral als iedereen iets meebrengt wat hij zelf gemaakt heeft.
Verder denk ik dat ik me door het minimaliseren ook wel bewuster ben geworden van wat ik belangrijk vind in het leven en meer schijt heb aan wat anderen daarvan vinden. Ik wil leven in overeenstemming met mijn overtuiging dat we de aarde minstens in dezelfde staat moeten achterlaten als we haar gevonden hebben en dat we met respect moeten omgaan met andere wezens die hier tegelijk met ons leven (rentmeesterschap). Minimaliseren, duurzaamheid en plantaardig eten passen hierbij.
Renske is copywriter/tekstschrijver en contentmarketeer voor bedrijven die net als zij de wereld een beetje mooier, beter en duurzamer willen maken. Verder geeft ze trainingen waarin ze zzp’ers en marketing- en communicatiemedewerkers in loondienst alles leert over content op LinkedIn. Renske is mede-initiatiefnemer van een tiny house-project in Friesland, waar ze binnen 1 à 2 jaar zelf ook hoopt te gaan wonen.
Super tof om te lezen! Zelf ben ik ook al een tijdje aan het ontspullen. Precies om de reden dat ik onrustig werd van alle zooi en het mij simpelweg niet gelukkiger maakt…
Bij mij zou alles ook in 10 dozen passen als het heel grote dozen zouden zijn. Ik kreeg wel een beetje schuldgevoel bij het lezen van je blog. Bij mij staan ook de nodige ongelezen boeken in de kast.
Een schuldgevoel is nu ook weer niet nodig denk ik, Ali. Maar ontspullen zou wel een argument zijn als je zoiets hebt van: ik ga iemand anders blij maken met de boeken, omdat ik ze zelf niet meer ga lezen.
Nooit spullen wegdoen waar je nog intens van geniet :-)
Fijn dat je zo enthousiast bent, Dio! En ook fijn dat ontspullen jou ook zo helpt.
Leuk stuk Renske! Ik ben ook al een aantal jaren aan het ontspullen. Het kan nog niet in tien dozen maar ik ben wel met steeds minder tevreden, houd doordat ik consuminder veel geld over en heb veel meer tijd over nu shoppen ook niet meer op mijn to do lijstje staat!
Ik ben een half jaar geleden verhuisd en heb ver voor, vlak voor en na de verhuizing een ontspul ronde gedaan. Met die laatste ben ik eigenlijk nog steeds bezig. Die laatste ronde had natuurlijk niet nodig moeten zijn; immers zonde van onnodig sjouwen van spullen die ik nu weggooi / weggeef / verkoop. Maar ik heb gemerkt dat het bij mij in fases gaat. Ik ga steeds een “level dieper”. Vandaag nog sieraden uitgezocht.. Dit past nu in 1 handpalm. ?
Ja, tof! Ik ben ook weer bezig. Mijn valkuil is / zijn boeken. Geen dure, want ik haal ze vaak bij de kringloop of uit een minibieb. Maar daardoor is het wel heel makkelijk om iets uit te proberen. En dan vergeet ik voor het gemak dat ik nog zo’n 100 ongelezen boeken in mijn kast heb staan… En dat worden er, heel raar, niet bepaald minder.